İtiraf ediyorum daha önce bir hamile gördüğümde hareketlerinle hep dalga geçerdim... Ağlamaları, yorgunlukları, sürekli bir mıy mıy mıy halleri bana hep naz niyaz gibi gelirdi ve çok itici bulurdum!
Amma ve lakin insanın başına gelince işin aslının öyle olmadığını anlıyor ve nasıl utanıyorsun, nasıl pişman oluyorsun anlatamam!
15. haftamızı sonlandırmak üzereyiz neredeyse... Benim az biraz belirginleşen karnım yüzünden daha henüz hamilemiyim değil miyim yoksa kilo mu olduğu anlaşılamayan en ara dönemdeyim ki en sıkıcı zamanlardan biri...
İnsan gerine gerine hamileyim diyemiyor, karın yok doğru dürüst! Millet karnına bakıyor "göbek mi buuuu yoksa hamile miiii, yok yok göbek bu göbek" gibi bakışlara maruz kalıyorsun çok sinir bozucu oluyor!
Ama sonuç olarak hala ilk öğrendiğim an ki duygudayım. Çok, çok, çok güzel bir şey!
Zaman geçtikçe heyecan artıyor. Bir an önce zaman geçsin de karnım kocaman olsun, böyle son 1 hafta olsun, her şeyi hazır olsun, ben uykusuz gecelerde onun gelmesi için geri sayım yapayım filan diye hayal kuruyorsun!
Ama etrafımdaki doğum yapmış herkes bana "salak mısın bu zamanların tadını çıkar, çok arayacaksın iki seksen yattığın günleri" diyor. Olsun, 28 senedir yatıyoruz da ne oldu diyorum?
O değil de asıl sizinle paylaşmak istediğim şey son zamanlarda benim ayyuka çıkan hallerim :)
Bu sabah magazin programında Sıla'nın açık hava konserini gösteriyor. Sıla başladı damardan söylemeye ve seyirciler de ona inanılmaz güzellikte eşlik ediyor. Buraya kadar her şey fazlaca normal değil mi? Buradaki anormalliği yapan ben oldum zaten Sıla'da bir sorun yok :)
Yüzlerce insan Sıla'ya şarkısında eşlik ediyor ve o Harbiye inliyor, Allah'ım ne gurur verici bir şey diye birden böhüüüüüü diye ağlamaya başladım ben! Birde öyle iki damla gözyaşı filan değil, bildiğin şangır şangır! Sonra birden içimdeki bana tekme atmış olmalı ki yahu ben delirdim galiba dedim.
Ya işte aa dostlar insan hamilelikte bu kadar saçmalayabiliyormuş!
Ana haberlere, reklamlara veya biri bana hafif duygusal bir şey söylediğindeki göz yaşarmalarıma alışmıştım da bu sabah ki level olarak ne kadar abarttığımın bir göstergesiydi.
Bazen aniden saçma sapan bir şeye alınabiliyorum, sonra alakasız yerlerde gülüyorum, bağırıyorum filan... Hamilelik psikolojisi denen şey bildiğin ruh hastalığının sınır çizgisiymiş.
Bugüne kadar dalga geçtiğim, hor gördüğüm, sırf kocasına naz yapıyor yav bu manyak dediğim herkeslerden özür diliyorum!
Hea ama kocaya naz yapma olayında hala aynı fikirde olduğum kişiler ve anlar var... Onlar ayrı :))
Dur bakalım, daha nelere ağlayacağız, hayırlısı ;)
Gözde
